Een vriendin maakte me onlangs attent op het begrip “Slow-Sex”. Het gedachtengoed van Slow-Sex is niet nieuw. Het is een heel wezenlijk onderdeel van tantrische seks, en die is waarschijnlijk duizenden jaren oud. De pleitbezorgers van “Slow-Sex” zijn echter terughoudend met het verwijzen naar Tantra. Het woord Tantra wekt bij veel mensen een beeld van promiscue bandenloosheid en daarmee weerstand op maar daar heeft Slow-Sex helemaal niets mee te maken. Het omgekeerde is eerder het geval. Het gaat meer over ingetogen diepe intimiteit.
Het wordt ook wel Mindful Sex genoemd. Mindful staat voor dat onderdeel van de oosterse wijsheid dat evidence based is, en dat je dus kunt beoefenen zonder het risico te lopen van zweverigheid beticht te worden.
Ik vind zelf de term “Slow Sex” het mooiste. Ik associeer dat met slow food, dat tegenover een snelle, vette hap, een verfijnd zevengangenmenu van Ottolenghi zet. De bordjes zijn bij hem weliswaar niet overladen, maar dat zorgt er wel voor dat je tot en met de laatste gang met eetlust kunt genieten.
Een belangrijke pleitbezorger Van Slow-Sex is Diana Richardson. Ze stelt dat seks weliswaar een bron van plezier en opwinding kan zijn en een prachtige manier om je verbonden te voelen, maar dat het vaak ook een bron van frustratie is wanneer zich zaken voordoen als voortijdige zaadlozing, erectieproblemen, pijn, verlies aan interesse en het uitblijven van een orgasme. Maar volgens Diana is daarbij niet de seks het probleem, maar de gedachten die we daar overhebben. Seks is vaak het heel doelgericht werken naar een climax. Het doel van seks is dan het orgasme. Maar als het ons lukt dat einddoel los te laten, en ons alleen te focussen wat er op dit moment is, gaat er een heel andere, rijke wereld open.